Piaszczystą Percią blisko domu

Postanowiliśmy wolne dni spędzić na poznawaniu szlaków turystycznych przebiegających w naszej najbliższej okolicy. Sprawdziliśmy jakie informacje można znaleźć na stronie PTTK Otwock i bardzo zdziwiła nas duża opisanych i znakowanych liczbą szlaków! Co wybrać?

Postanowiliśmy nie korzystać z samochodu ani komunikacji publicznej, musieliśmy więc zrobić pętelkę przebiegającą blisko domu. Wybór był prosty: zielony szlak, który mijamy spacerując z psami ulice obok, a potem żółty szlak tzw. szlak "Piaszczystą Percią".

Jest to szlak przebiegający grzbietem piaszczystych wydm, od Międzylesia do Józefowa. Po drodze wędrujemy szeroką ścieżką wspinająca się kolejno na Górę Lotnika i Łysą Górę. idziemy faktycznie przez piaszczyste wydmy, a zatem las jest suchy i ubogi: bór sosnowy, miejscami brzezina i wrzosowiska. Będzie pięknie we wrześniu!

Po drodze mijamy rowerzystów, gdyż tą sama trasa przebiega ścieżka rowerowa, znacznie lepiej oznakowana, niż nasz szlak, a także jeźdźców z pobliskiej stadniny. Miejscem, które podobało mi się najbardziej jest młoda brzezina.

Zaraz, zaraz, co widać na horyzoncie z Łysej Góry?

No tak, jesteśmy bardzo blisko Warszawy. Po wyjściu z lasu jesteśmy w peryferycznej części stolicy, w Aleksandrowie, skąd małymi uliczkami wracamy do domu.

Cały szlak ma długość ok 23 km, my przeszliśmy połowę.

 

Szlak tutaj: http://trail.pl/szlaki/szlak-zolty-piaszczysta-percia-warszawa-miedzylesie-jozefow-2010

Warto szukać takich miejsc, dosłownie za płotem, wcale nie trzeba jechać bardzo daleko żeby po prostu odpocząć!

 

Dwór Wybickich w Sikorzynie

Jadąc na warsztaty ogrodnicze, o których piszę tutaj skorzystałam z noclegu w Dworze Wybickich w Sikorzynie. Obecnie dworek jest pieczołowicie odrestaurowany, otoczony bardzo zadbanym i ciekawym parkiem.

Posiadłość należała niegdyś do rodziców kompozytora Hymnu Polski, Józefa Wybickiego, potem przeszła w inne ręce, a po II wojnie światowej podupadła. Obecnie znajduje się w rękach prywatnych, została przywrócona do dawnego stanu z zachowaniem wyjątkowej dbałości zarówno o budynek jak i otoczenie.

W parku założono tradycyjny warzywnik, w kwaterach obsadzonych bukszpanem, oraz labirynt ze szpalerami różnych gatunków krzewów.

Zachowano stary drzewostan, w którym gniazdują liczne gatunki ptaków. Po pniach starych czereśni wspinają się bluszcze i hortensje, a owoce przeznaczone są dla szpaków.

Poza muzeum, możliwością noclegów, w budynku działa niewielka herbaciarnia. Na zacisznym tarasie można spokojnie odpocząć.

Duża część bryły budynku obrośnięta jest pnączami: winobluszczem, hortensją pnącą, różami. Dwórek jest po prostu zatopiony w zieleni a kontrastowe pelargonie dodają kropelkę koloru.

Wnętrza i otoczenie są harmonijne, uroczo przenikają się.

 

Szkoda wyjeżdżać, chętnie wrócimy do dworku na kilkudniowy odpoczynek, albo na warsztaty artystyczne, które czasem się w tym miejscu odbywają.